In een tijd lang geleden, toen de wereld nog jong
was, werkte God zes dagen lang onvermoeibaar om de aarde en alles
wat daarop leeft te scheppen.
Hij creëerde de hemel en de aarde, de zeeën en de bergen, de dieren
en de planten, en uiteindelijk de mens.
Het was een enorme taak, en tegen het einde van de zesde dag was God
uitgeput.
Op de zevende dag besloot God te rusten. Hij ging
zitten op een zachte wolk en keek tevreden naar zijn schepping. "Vandaag
rust ik," zei hij tegen zichzelf. "Ik heb hard gewerkt en nu is het
tijd om te ontspannen." En zo deed God niets anders dan genieten van
de rust en stilte. Hij liet alles hangen en maakte zich geen zorgen
over de wereld die hij had geschapen.
De zon scheen, de vogels zongen, en de rivieren stroomden rustig voort.
Alles ging zijn gangetje zonder dat God zich ermee bemoeide. Hij genoot
en keek alleen maar toe. De mensen op aarde merkten al snel dat de
zevende dag een bijzondere dag was. Ze voelden zich ontspannen en
gelukkig, alsof een last van hun schouders was gevallen. Ze besloten
deze dag te eren door ook te rusten en te genieten van het leven.
Ze noemden het Zondag, de rustdag en maakten er een traditie van om
elke zevende dag te ontspannen en te genieten van de Natuur en kleine
dingen in het leven. God zag hoe de mensen zijn voorbeeld volgden
en glimlachte.
Hij wist dat rust en ontspanning essentieel waren voor een gelukkig
en evenwichtig leven. Door zichzelf de tijd te geven om te rusten,
voorkwam hij dat hij ooit overspannen zou raken. Hij leerde de mensen
dat het belangrijk was om af en toe een stap terug te doen en te genieten
van zijn vruchten van hun arbeid.
En zo werd de zevende dag een symbool van rust en ontspanning voor
iedereen. De mensen leerden dat, net zoals God, zij ook de tijd moesten
nemen om te rusten en te herstellen. Ze ontdekten dat door af en toe
alles te laten hangen, ze sterker en gelukkiger werden.
God bleef tevreden toekijken hoe zijn schepping zich ontwikkelde.
Hij wist dat hij de mensen een waardevolle les had gegeven: dat rust
en ontspanning net zo belangrijk zijn als hard werken, geld verdienen
en oorlogje spelen.
En zo leefden de mensen in harmonie, met een diep begrip van het belang
van balans in het leven.